ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Η κυρία Μεταξά επάξια κέρδισε μια περίοπτη θέση στους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που προτιμώ. Για μένα είναι μια μετρ του είδους, μιας και το διαχειρίζεται άψογα. Για μια ακόμα φορά το ζεύγος Γληνού-Βαρσάμη μας καταπλήσσει. Μας αποδεικνύουν κάθε φορά πως μαζί μπορούν και κάνουν θαύματα. Μα και όλοι οι χαρακτήρες που τους πλαισιώνουν δεν είναι διόλου χάρτινοι, πατούν απόλυτα στην πραγματικότητα, τόσο που μας δίνεται η αίσθηση, μήπως τους έχουμε συναντήσει στη γειτονιά μας; Μήπως τους γνωρίζουμε; Παρ’ όλες τις 648 σελίδες, η αφήγηση είναι απόλυτα δεμένη, δεν κάνει πουθενά κοιλιά, δεν κουράζει και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, μέχρι τη τελευταία του σελίδα. Έχει τα πάντα, αγωνία, σασπένς, ανατροπές, με τη μεγαλύτερη λίγο πριν το τέλος. Δεν είναι ένα απλό αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά κυρίως ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ. Κι αυτό γιατί η κυρία Μεταξά ξέρει να παίζει άριστα με το μυαλό, τα συναισθήματα αλλά και την αγωνία μας. Και ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Γύπας; Κάθε φορά έλεγα στον εαυτό μου, πως τον βρήκα, αλλά πάντα έπεφτα έξω! Η συγγραφέας μας κρατάει τα χαρτιά της πολύ καλά κρυμμένα, μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή για να γίνουν αποκαλύψεις. Μπορεί να μας παιδέψει, αλλά τελικά θα μας αποζημιώσει. Για αυτό, μη κάνετε ζαβολιές, καθίστε στη πολυθρόνα σας και απολαύστε το! Κι αν είστε φίλος του είδους, το πόνημα αυτό δεν θα σας απογοητεύσει!